بیشتر کودکان در حدود 9 تا 15 ماهگی شروع به راه رفتن می‌کنند. اما هر کودک ممکن است زمان بیشتری برای یادگیری راه رفتن نیاز داشته باشد و هر کودک در زمان خودش متفاوت است.


اما در کل، مراحل زیر می‌تواند به کودک کمک کند تا راه افتادن را یاد بگیرد:

1. تقویت عضلات: کودک باید عضلات قوی پا و پشت را داشته باشد تا بتواند به صورت مستقل راه برود. برای تقویت عضلات، می‌توانید از بازی‌هایی مانند خزیدن، روی کف پاخیره شدن و بازی با توپ استفاده کنید.

2. تشویق به حرکت: به کودک فرصت دهید تا خودش را در فضای باز حرکت دهد و از طبیعت بچه‌ها لذت ببرد. برای این منظور، می‌توانید به او اجازه دهید در حیاط یا پارک بازی کند و با او قدم زنید.

3. استفاده از اسباب بازی: اسباب بازی‌هایی مانند کراوات یا دسته‌های پشتیبان می‌توانند به کودک کمک کنند تا تعادل خود را حفظ کند و بهتر بتواند راه برود. بازی با این اسباب بازی‌ها می‌تواند کودک را تشویق کند تا حرکات راه رفتن را تمرین کند.

4. ارائه حمایت: در ابتدا، کودک ممکن است نیاز به حمایت و کمک داشته باشد. شما می‌توانید با نگه داشتن دست کودک یا استفاده از یک صندلی پشتیبان، او را در حین راه رفتن حمایت کنید. همچنین، به او اجازه دهید با یک مبل یا میز کوچک تمرین کند تا تعادل خود را بهبود بخشد.

5. تشویق و تمجید: هرگاه کودک توانایی راه رفتن را به طور مستقل به دست آورد، باید او را تشویق و تمجید کنید. این می‌تواند شامل استفاده از کلمات تشویقی، دادن تبریک یا حتی جایزه‌های کوچک باشد.

روند و مراحل یادگیری راه رفتن در کودکان به طور کلی به شرح زیر است:

1. نشستن: کودک ابتدا باید بتواند به صورت مستقل نشسته و تعادل خود را حفظ کند. این مرحله معمولاً در حدود 6 تا 8 ماهگی آغاز می‌شود.

2. پشتیبانی و تمرین: کودک با استفاده از مبل، میز کوچک یا هر وسیله دیگری که به او امکان پشتیبانی می‌دهد، تمرین راه رفتن را شروع می‌کند. در این مرحله، کودک هنوز نیاز به حمایت دارد و ممکن است به صورت خودکار نتواند تعادل خود را حفظ کند. این مرحله معمولاً در حدود 9 تا 12 ماهگی اتفاق می‌افتد.

3. راه رفتن با حمایت: در این مرحله، کودک توانایی راه رفتن با حمایت را پیدا می‌کند. او می‌تواند با نگه داشتن دست کسی یا استفاده از صندلی پشتیبان، قدم بردارد. این مرحله معمولاً در حدود 12 تا 14 ماهگی رخ می‌دهد.

4. راه رفتن به صورت مستقل: در این مرحله، کودک توانایی راه رفتن به صورت مستقل را به دست می‌آورد. او می‌تواند بدون هیچگونه حمایتی قدم بردارد و تعادل خود را حفظ کند. این مرحله معمولاً در حدود 15 تا 18 ماهگی رخ می‌دهد.

  لازم به ذکر است که هر کودک ممکن است در این مراحل به طور متفاوت پیشرفت کند و ممکن است نیاز به زمان بیشتری برای یادگیری راه رفتن داشته باشد. همچنین، توجه به عوامل فیزیکی و توسعه‌ای دیگر کودک نیز در این فرآیند مهم است.


تاخیر در راه افتادن کودک ممکن است به دلایل مختلفی باشد. برخی از این دلایل عبارتند از:

1. توسعه فیزیکی: برخی از کودکان نیاز به زمان بیشتری برای تقویت عضلات و تعادل خود دارند. این موضوع ممکن است باعث تاخیر در راه افتادن آنها شود.

2. مشکلات حسی: برخی از کودکان ممکن است مشکلات حسی داشته باشند که باعث می‌شود تاخیر در راه افتادن آنها رخ دهد. مثلاً، ممکن است مشکل در حس لغزش پاها یا عدم توانایی در تشخیص سطح زمین باشد.

3. ترس و نگرانی: برخی از کودکان ممکن است به دلایل روحی و روانی، مانند ترس از افتادن یا نگرانی از آسیب دیدن، تاخیر در راه افتادن داشته باشند.

4. مشکلات عضلانی یا اسکلتی: برخی از کودکان ممکن است مشکلات عضلانی یا اسکلتی داشته باشند که باعث تاخیر در راه افتادن آنها شود.

5. عوامل محیطی: محیطی که کودک در آن بزرگ می‌شود نیز ممکن است تأثیرگذار باشد. برخی از کودکان ممکن است در محیط‌های کف سرد یا لغزنده، تاخیر در راه افتادن داشته باشند.

زمان خرید روروئک و کفش برای کودکان نیز متناسب با فرآیند یادگیری راه رفتن آنها است. در ابتدا، کودک نیاز به روروئک یا کفش ندارد زیرا هنوز نمی‌تواند به صورت مستقل راه برود. اما با گذشت زمان و پیشرفت در مراحل یادگیری راه رفتن، نیاز به استفاده از روروئک یا کفش برای حمایت از پاهای کودک برای حفظ تعادل و جلوگیری از لغزش افزایش می‌یابد.

  زمان مناسب برای خرید روروئک و کفش برای کودکان معمولاً در حدود 12 تا 18 ماهگی است، یعنی در زمانی که کودک توانایی راه رفتن به صورت مستقل را به دست آورده است. در این مرحله، کودک می‌تواند با استفاده از روروئک یا کفش، به صورت مستقل قدم بردارد و تعادل خود را حفظ کند.

  مهمترین نکته این است که هر کودک در زمان خودش متفاوت است و باید به او فرصت داده شود تا به طور طبیعی و به تدریج راه رفتن را یاد بگیرد. همچنین، در صورتی که شما نگرانی خاصی درباره توانایی راه رفتن کودک دارید، بهتر است با پزشک یا متخصص کودکان مشورت کنید.